Posten over iemand die kassiewijlen is, wordt soms gezien als verscholen zelfpromotie. Mijn claim to fame wat betreft Karl Lagerfeld is geen grote en het zal hem aan zijn overleden reet roesten dat ik onderstaande schaamteloos post.

Lagerfeld wilde na zijn dood absoluut niet herinnerd worden. Het liefste zou hij de geschiedenis in zijn gegaan als een dier dat een bos invlucht om daar te sterven en volledig te verdwijnen. Als zijn leven over was, dan was al het leven voorbij.

Ik kan weinig vertellen over onze non-existente relatie, buiten dat hij in het verre verleden wat muziek van mij en een kompaan gehoord heeft en daar verder nooit op gereageerd heeft.

Iets belangrijker: Karl heeft ooit via zijn hofhouding geklaagd omdat het geluid te hard stond tijdens repetities van een modeshow waar wij de muziek voor deden.
Het was in een balzaal van een stadspaleis in Parijs. Lagerfeld probeerde in zijn mijlenlange appartement een etage hoger, zijn middagdutje te doen en dat lukte niet. De show had verder niets met Lagerfeld te maken.
Zijn klacht was trouwens geen dreigement: monsieur vroeg alleen heel bescheiden en via via of het wellicht ietsje zachter kon en wenste ons allen veel succes met de presentatie. Na zijn dutje konden de versterkers weer op maximum.

De man was icoon, een modegenie en een meester in het afvuren van oneliners en ideeën die velen tegen de haren instreken. Sommige opmerkingen waren zo ‘fout’ dat op Instagram de hashtag #fatkarlfriday ontstond, waarin het gezicht van Lagerfeld op bijvoorbeeld Jabba de Hut werd geplakt. Ik heb daar altijd vreselijk om moeten lachen. Ik vermoed hijzelf ook, want de quotes die hij kon uitkramen waren vaak hilarisch.

Minder mensen weten dat Lagerfeld ook een fanatiek boekverzamelaar en een groot fan van literatuur was. Ik ben benieuwd wie zijn bibliotheek straks in handen heeft en hoop dat al die geweldige boeken bij elkaar blijven.

Nog minder mensen weten dat hij ook groot muziekkenner en liefhebber was. En Lagerfeld was geen tutje.
Ik herinner me een Chanel-show waarbij de supermodellen in hun chique kledij op vuige Amerikaanse rock liepen. Dat was een absolute eyeopener voor me. Dat was lef van de bovenste plank. Tegenstellingen versterken elkaar: platte truckersrock gaat prima samen met couture. Het werd er opeens uitdagend en bloedgeil door.

Zijn favoriete genre was volgens mij zelfs electroclash.
Vive la Fete, The Hacker, Miss Kittin, Fischerspooner, de artiesten van Ed Banger en nog een hele rits meer… Lagerfeld heeft ze betrokken bij shows, geboekt voor feesten, gefotografeerd en gaf ze support.
Misschien heb ik het mis, maar volgens mij draaiden 2manydj’s ooit op een feest van hem, waarbij naar verluid een van de twee een champagnekurk in zijn oog getorpedeerd kreeg en een jaar lang met een ooglapje op heeft gelopen.

Karl Lagerfeld was ook een mentor van Michel Gaubert, dé man als het gaat om de allerbelangrijkste modeshowmuziek en een van mijn absolute helden.
Michel Gaubert had flink in de melk te brokkelen bij de legendarische verzamel-cd’s van het geweldige warenhuis Colette.

Een van de nummers op zo’n cd is deze. De stem met beeld van Karl in een deel van zijn bibliotheek gesampled, vanzelfsprekend met zijn toestemming.Clip réalisé par Najar et Perrot ( leur site : http://www.najar-perrot.com ) Pour recevoir régulièrement l'actualité des réalisateurs, rejoignez leur groupe ... ... See MoreSee Less

23 hours ago